تیک ها حرکات عضلانی غیر ارادی، تکراری، غیرقابل پیش بینی و غیر ریتمیک هستند که می توانند به طور موقت با نیروی اراده کنترل شوند.
در واقع تیک یکی از شایع ترین اختلالات حرکتی در کودکان است. اگر یک کودک با این اختلال دارید یا پرستار کودک با اختلال تیک هستید.
برای کنترل این اختلال مقاله ما را توسط تیم موسسه پرستاری آراد گرد آوری شده است، مطالعه کنید.
اختلال تیک در کودکان
چگونه اختلالات تیک در کودکان را تشخیص دهم؟
برخی از ویژگی های پزشکی در تیک ها قابل تشخیص است:
- آنها با اضطراب، خستگی، بیماری، احساسات بالا و تماشای بیش از حد صفحه نمایش بدتر می شوند.
- هنگامی که کودک درگیر یک کار شناختی چالش برانگیز و جالب است، تیک ها کاهش می یابند.
- فعالیت بدنی منجر به کاهش تیک ها می شود، به خصوص در حین ورزش تیک ها اصلا وجود ندارند.
- تیک ها در انجام اقدامات یا فعالیت های مهم تداخلی ندارند. آنها همچنین منجر به سقوط یا جراحت نمی شوند.
- در مورد تیک هایی که منجر به انسداد می شود، برای شناسایی علت باید با پزشک مشورت شود.
- اگر فرد مبتلا به تیک در فیلم گرفته شود، یک رفتار تیک بسیار تغییر یافته را می توان مشاهده کرد.
- تیک ها معمولا در افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی و در خانواده های ناکارآمد رخ می دهد.
- کودکان مبتلا ممکن است احساس خوشایندی را تجربه کنند که آن را با تیک تقلید می کنند.
- کودکان مبتلا اظهار می کنند که نمی توانند تیک ها را سرکوب کنند.
- کودکان هیچ احساسی ندارند که چه زمانی اختلال تیک به صورت حرکتی خود را نشان می دهد.
از این رو پدر و مادر یا پرستار کودک که وظیفه مراقبت از کودک را بر عهده دارد ،کتوحه این اختلال می شود و باید در اسرع وقت با پزشک کودک مشورت کند.
اختلال تیک در کودکان
کنترل اختلال تیک در کودکان
کنترل و تغییر تیک در کودکان توسط پزشکان در ۵ فاز جداگانه طبقه بندی شده است. در زیر هر یک از این مراحل را برای شما بازگو می کنیم:
خودآگاهی
شرح دقیق رفتار و حرکات، آموزش خودآگاهی برای آگاهی از تیک، هشدار زودهنگام – تشخیص دقیق علائم قبل از تیک، توسعه آگاهی موقعیتی از موقعیت های بحرانی که در آن تیک به احتمال زیاد خود را نشان دهد.
ایجاد انگیزه برای تغییر
این مرحله هم به بیمار و هم به خانواده و پرستار کودک کمک می کند. این شامل سه تکنیک استاندارد انگیزشی است. اثرات منفی تیک ذکر شده است. یکی از عزیزان با نشان دادن اینکه رفتار قابل کنترل است درگیر می شود. روش های آموزشی در واقع در تمام شرایط بحرانی انجام می شود .
آموزش پاسخگویی رقابتی (CRT)
هدف جلوگیری از بروز تیک است . قرار نیست چند دقیقه اجرا کند. فرد مبتلا باید نسبت به موقعیت هایی که در آن تیک رخ می دهد و اینکه چگونه می توان آنها را توصیف کرد، آگاهی پیدا کند .
پیشنهاد مطالعه: اختلال استرس پس از حادثه چیست و روشهای کنترل و درمان آن چگونه است؟
روشها باید از نظر اجتماعی نامحسوس و با عادات عادی فرد سازگار باشد . ماهیچه هایی که با تیک مقابله می کنند باید تقویت شوندتا بتوان از اجرای رفتار مشکل دار جلوگیری کرد. در طول تمرین، عضلات معمولاً به صورت ایزومتریک منقبض می شوند تا از انجام تیک جلوگیری شود.
آموزش تعمیم
بیماران باید بتوانند رفتارهای تازه آموخته شده را در موقعیت های بحرانی شناسایی شده در فاز 1 انجام دهند.
پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP)
در این مرحله بیمار انتظار را برای مدت طولانی‌تری (قرار گرفتن در معرض) تحمل می‌کند تا از بروز تیک جلوگیری کند . هیچ زمان مشخصی وجود ندارد که فرد تمرین کننده باید به آن برسد. مدت زمانی که مراجع می توانند با حمایت درمانگر تیک را “مدیریت” کنند به تدریج افزایش می یابد و توانایی آنها برای کنترل تیک بهبود می یابد.
اختلال تیک در کودکان
درمان پزشکی اختلال تیک در کودکان
اگر تصمیم به درمان دارویی گرفته شود، بستگی به نوع تیک دارد که کدام دارو استفاده می شود. پزشکان معمولاً فقط زمانی از این موارد استفاده می‌کنند که تیک‌ها شدید، آزاردهنده هستند و می‌توانند باعث درد یا آسیب شوند.
مطالعات اخیر نشان می دهد که اولین انتخاب برای چنین تیک ها کلونیدین است . کلونیدین یک آگونیست گیرنده آلفا آدرنرژیک است.
همینطور نتایج خوبی با آریپیپرازول در استفاده بالینی در کودکان به دست آمده است. اگرچه پزشکان معمولاً از بنزودیازپین ها برای درمان تیک استفاده نمی کنند، اما گاهی اوقات برای موارد حاد و جدی استثنا قائل می شوند.
هدف این گروه از داروها کاهش اضطراب هنگام بروز تیک است. با این حال، این گروه از داروها در صورت امکان نباید استفاده شوند. ممکن است عواقبی در پی داشته باشد که منجر به مشکلات بعدی شود.