آشنایی با ADHD و راه درمان آن

وضعیت Attention deficit hyperactivity disorder یا همان ADHD که در زبان فارسی به آن اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی نیز گفته می‌شود، شرایطی است که روی رفتار افراد تأثیر می‌گذارد. این اثر می‌تواند به صورت بی‌قراری و یا حتی اشکال و اختلال در حفظ تمرکز باشد. به صورت میانگین می‌توان گفت، این اختلال در جمعیت کودکان بیش‌تر مشاهده می‌شود که بازه‌ی سنی ۳ تا ۷ سالگی یکی از زمان‌های حساس برای تشخیص آن است.

از طرفی به علت توجه بیش‌تر روی تمرکز در سنین مدرسه و یا تست‌های پیش از مدرسه، این اختلال در این مقاطع مشخص می‌شود. در هر سنی و در هر مقطعی، افراد با این اختلال نیازمند درمان هستند.

علل ایجاد ADHD

تا به امروز دلیل مشخصی برایADHD پیدا نشده‌است. اما می‌توان گفت که فاکتورهایی در کنار هم، می‌توانند باعث ایجاد این اختلال کم توجهی شود.

• ژنتیک:

به طور معمول ADHD در یک خانواده می‌تواند مکرراً اتفاق افتد. در این موارد حدس می‌زنیم که علت آن، ژن‌هایی باشند که این اختلال را ایجاد می‌کنند. به عبارت دیگر، اگر فردی دارای فرزندADHD باشد، احتمال اینکه فرزندان بعدی هم دچار شوند بیش‌تر است.

• عملکرد و ساختار مغزی:

تحقیقات نشان می‌دهند که برخی از بخش‌های مغز افراد مبتلا به ADHD می‌تواند دارای تفاوت‌هایی باشد. برای مثال بعضی از بخش‌های مغز این کودکان، کوچک‌تر از کودکان غیرمبتلا است.

مطلب پیشنهادی: نحوه مدیریت کودک بیش فعال در مدرسه و خانه

• گروه‌های پرخطر:

بعضی افراد در معرض خطر بیش‌تر برای این اختلال هستند. این افراد عبارتند از: نوزادان زودرس و یا دارای وزن هنگام تولد پایین، صرع و همچنین افرادی که دچار آسیب مغزی شده‌اند.

علائم اصلی ADHD

این علائم در دو قسمت کم‌توجهی و بیش‌فعالی تقسیم می‌شوند. البته ممکن است فرد هردو علامت را نشان دهد اما باتوجه به گزارشات، دختران مبتلا که تحت نظر پرستار کودک بودند، بیش‌تر علائم کم‌توجهی و عدم تمرکز را نشان می‌دادند.

علائم کم‌توجهی و عدم تمرکز:

• طول مدت تمرکز کوتاه

• اشتباهات از روی بی‌توجهی

• حواس‌پرتی و گم کردن وسایل

• عدم توانایی در انجام فعالیت‌هایی با محدودیت زمانی

• تغییر دائم شغل و یا فعالیت

علائم بیش‌فعالی:

این دسته از علائم به طور کلی در محور توانایی صبر کودک سنجیده می‌شود. برای مثال این افراد توانایی نشستن در یک مکان را ندارند. صحبت کردن بیش از حد و فعالیت‌های بیش از حد و غیرقابل کنترل گاهی باعث می‌شود خانواده‌ها نیازمند کمک گرفتن از یک موسسه پرستاری برای نگهداری کودک خود باشند.

درمان ADHD

درمان اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی هم به صورت دارو‌درمانی و هم به صورت رفتار‌درمانی انجام می‌شود. در قسمت دارویی، پزشکان از مواردی استفاده می‌کنند که باعث ایجاد آرامش و کاهش تنش‌های رفتاری می‌شوند. اما این داروها اثرات کوتاهی دارند و نمی‌توانند به طور دائمی فرد را درمان کنند.

در طرف دیگر رفتار‌درمانی است که علاوه‌بر والدین، معلم کودک را نیز درگیر می‌کند. در کنار این دو یک موسسه پرستاری نیز می‌تواند به شما کمک کند.

این روش‌ها با مشاوره‌ی یک روانپزشک و با شناخت فعالیت‌های غالب کودک طراحی می‌شوند و دارای سیستم پاداش‌دهی هستند. برای مثال در کودکی که هنگام غذا پشت میز نمی‌نشیند، می‌توانید زمانی را تعیین کنید و اگر در این مدت کودک جای خود بماند، پاداش به او تعلق می‌گیرد.

باید گفت حتی صحبت کردن با این افراد نیز نیازمند آموزش و روش‌های خاصی است. بنابراین توصیه می‌شود خانواده‌ها پیش از شروع دخالت در روند درمانی کودک، دوره‌هایی را بگذرانند تا برای رفتار درست با این کودکان آمادگی کامل را داشته باشند. این آموزش‌ها به صورت گروهی و متشکل از ۱۰ الی ۱۲ مورد از والدین با فرزندان مشابه است.

جمع بندی

اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی یا همانADHD ، نوعی اشکال در تمرکز و حفظ آرامش در فرد است. این نوع اختلال بیش‌تر در کودکان تشخیص داده می‌شود، اما امکان مخفی ماندن آن تا سنین نوجوانی نیز وجود دارد. علت این مخفی ماندن، احتمال تفاوت علائم و بیش‌تر بودن علائم کم‌توجهی نسبت به بیش‌فعالی است.

البته هر نوع کم‌توجهی و یا هر نوع فعالیت زیاد و پرانرژی بودن از طرف کودک، ADHD محسوب نمی‌شود. تشخیص این اختلال به کمک پزشک و با رفتارشناسی قابل انجام است. برای درمان این اختلال نیز از روش‌های متفاوتی استفاده می‌شود که در این پروسه می‌توانید علاوه‌بر پزشکان، از یک موسسه پرستاری نیز کمک بگیرید. همچنین می‌توانید اطلاعات مورد نیاز خود را از سایت http://Parastarearad.com نیز به‌دست آورید.