11 نکته مفید برای مقابله با بی اشتهایی در نوزادان

کمبود یا از دست دادن اشتها  Anorexia In Infants به عنوان بی اشتهایی شناخته می شود. بی اشتهایی نوزادی زمانی رخ می دهد که نوزاد حداقل به مدت یک ماه از خوردن غذای کافی امتناع کند و کمبود رشد را نشان دهد.

امتناع نوزاد از خوردن نیازی نیست که به دنبال یک رویداد آسیب زا یا به دلیل بیماری زمینه ای باشد. بی اشتهایی نوزادان نیز با بی اشتهایی عصبی متفاوت است که در بزرگسالان و نوجوانان اغلب به دلیل ترس از افزایش وزن رخ می دهد. بی اشتهایی نوزادی می تواند برای والدین نگران کننده باشد، اما می توان آن را مدیریت و درمان کرد.

در این مقاله علل، علائم و راه های مدیریت بی اشتهایی کودکان را توضیح می دهیم.

 بی اشتهایی در نوزادان چه زمانی رخ می دهد؟

بی اشتهایی در نوزادان ممکن است در هر مقطع زمانی در طول سه سال اول زندگی کودک شروع شود. با این حال، برخی از مطالعات تحقیقاتی بیان می‌کنند که این بیماری معمولاً بین 9 تا 18 ماهگی ایجاد می‌شود.

ممکن است به این دلیل باشد که نوزاد در حال فاز انتقال به غذاخوری با قاشق و سپس مستقلانه غذا خوردن است . با این حال، همه نوزادان در مرحله انتقال دچار بی اشتهایی نوزادی نمی شوند.

نشانه های بی اشتهایی در نوزادان

موارد زیر علائم رایج مشاهده شده در نوزادانی است که به بی اشتهایی نوزادی مبتلا شده اند :

حداقل یک ماه به طور مداوم از خوردن غذا امتناع می کند
هرگز احساس گرسنگی نمی کند
در هنگام غذا دادن دچار عصبانیت های شدید می شود
بعد از چند لقمه غذا خوردن را متوقف می کند
وزن اضافه نمی کند
کاهش وزن را نشان می دهد
دچار سوء تغذیه است
حواسش با بازی در زمان صرف غذا پرت می شود

برخی از نوزادان نیز تنفر حسی از غذا (SFA) همراه با بی اشتهایی در نوزادان را نشان می دهند. در این شرایط، نوزادان فقط ممکن است غذای خاصی بخورند که طعم، دما، قوام، بافت و بوی خاصی دارد. آنها غذاهای جدید را امتحان نمی کنند و در مورد نوع غذایی که می خورند بسیار خاص هستند.

هنگامی که کودک ترغیب می شود تا غذای جدید را امتحان کند، ممکن است صورتش را بچرخاند ، تف کند، دچار تهوع یا استفراغ شود . چنین نوزادانی از گروه غذایی خاصی امتناع می ورزند که خطر کمبودهای تغذیه ای را افزایش می دهد.

با این حال، هنگامی که غذای مورد علاقه کودک را به او پیشنهاد می کنند، آن را بدون مشکل می خورد و معمولاً رشد نرمال خود را از دست نمی دهد، یا حتی دچار اضافه وزن می شود.

علل بی اشتهایی نوزادان

تحقیقات نشان می دهد که علت بی اشتهایی نوزادان اغلب به نیازهای عاطفی نوزاد و تعارضات والدین مربوط می شود. در زیر برخی از نکات برجسته در مورد دلایل احتمالی ایجاد بی اشتهایی نوزادی آورده شده است:

همانطور که کودک رشد می کند، شروع به رشد رفتارهای خودمختاری می کند، که شرط مستقل شدن است. در این مرحله، نوزادان می خواهند تصمیمات را خودشان اتخاد کنند و انتخاب غذا از این قاعده مستثنی نیست.
آنها عمدا از غذا امتناع می کنند تا توجه مادر را به نیازهای خود جلب کنند.

عواملی مانند افسردگی مادر و اختلالات تغذیه مادر نیز می توانند باعث بی اشتهایی در نوزادان شوند. مادران افسرده در هنگام غذا دادن به کودک مشارکت مثبت کمتری نشان داده اند. همه اینها می تواند به وضعیت عاطفی کودک آسیب برساند و ممکن است کودک از خوردن غذا خودداری کند.
نوزادانی که در خانواده‌های ناکارآمد رشد می‌کنند یا سیستم مراقبت غیربهینه نوزادان ممکن است خطر بی‌اشتهایی نوزادی را افزایش دهند.

دلایل عاطفی و رفتار والدین نسبت به تغذیه از دلایل مهم بی اشتهایی کودکان است. اگر به بی اشتهایی کودک خود مشکوک هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

درمان بی اشتهایی نوزادان

درمان به موقع بی اشتهایی نوزادان برای جلوگیری از کمبودهای شدید تغذیه ای در نوزادان ضروری است. سه مسیر درمانی اصلی وجود دارد که می تواند به کودک کمک کند تا از چرخه بی اشتهایی نوزادی خارج شود.

تشویق کودک به شناسایی نشانه های درونی گرسنگی و همچنین سیری.
تشویق کودک به مصرف انواع غذاها و تهیه غذاهای کامل.
اطمینان از دریافت انرژی و مواد مغذی کافی.

مراقبت های تغذیه ای برای نوزادان مبتلا به بی اشتهایی باید بر مبنای طراحی یک برنامه تغذیه مجدد متمرکز شود که زمینه های زیر را برآورده کند :

تامین سطوح انرژی مورد نیاز برای فعالیت بدنی سالم و تشکیل بافت جدید در بدن نوزاد
ارائه یک رژیم غذایی مناسب برای سن و نیازهای رشدی
تشویق کودک به مستقل غذا خوردن
استفاده کمتر از غذاهای مایع و مکمل های غذایی
در حین انجام این تغییرات، نوزاد باید از نظر هر گونه تغییر در وزن بدن، سایر مشکلات گوارشی مانند اسهال یا یبوست تحت نظر باشد.

اگر پزشک تعارض والدین را به عنوان علت بی اشتهایی کودکان تشخیص دهد، ممکن است اقدامات زیر پیشنهاد شود

• اگر اصطکاک مداوم بین مادر و نوزاد علت اصلی باشد، ممکن است مداخله پدر توصیه شود. پدر کودک می تواند به عنوان یک عامل جبران کننده یا متعادل کننده بین مادر و کودک عمل کند و کودک را تشویق کند که طیف وسیع تری از غذاهای مغذی را امتحان کند.
• در مورد مشکل کودک به مادر مشاوره داده می شود و از او خواسته می شود تا مشکلات مرحله از شیر گرفتن را تحمل کند.
• اگر مادر بیش از حد مضطرب است یا مشکلات عاطفی وجود دارد، ممکن است والدین به مشاوره روانپزشکی ارجاع داده شوند.

درمان بی اشتهایی نوزادان می تواند شامل استفاده از روش های متعدد برای بهبودی کامل و پیشگیری از عود باشد.

نکاتی برای کمک به شیرخوار شما در تغذیه بهتر

شما می توانید این نکات را دنبال کنید و اگر تغییرات مثبتی در عادات تغذیه کودک خود مشاهده کردید این روش ها را ادامه دهید :

• اجازه دهید کودک  احساس گرسنگی کند.
• وعده های غذایی اضافی را در طول روز کاهش دهید. در فاصله سه تا چهار ساعتی به آنها غذا بدهید و در بین آنها فقط آب بدهید.
• فینگر فودها را به کودک معرفی کنید.
• بخش های کوچکی از غذا را به آنها بدهید و بگذارید خودشان درخواست تکرار وعده غذایی کنند.
• آنها را تشویق کنید تا روی میز ناهارخوری بنشینند تا “مامان” و “بابا” غذا بخورند . نوزادی که یاد می گیرد صبورانه بنشیند ممکن است بهتر غذا بخورد.
• صرف یک وعده غذایی نباید بیش از 30 دقیقه طول بکشد، حتی اگر کودک به اندازه کافی غذا نخورده باشد.
• وقتی کودک به تنهایی غذا می خورد از او قدردانی کنید اما از مقدار غذای مصرف شده به عنوان اقدامی برای تشویق یا دلسردی کودک استفاده نکنید.
• هنگام غذا دادن به کودک اجازه ندهید که عوامل حواس پرتی مانند وسایل الکترونیکی، کتاب، اسباب بازی و غیره وجود داشته باشد . این عوامل ممکن است فقط به طور موقت موثر باشند  و به کودک کمک نمی کند تا نشانه های درونی گرسنگی و سیری را بیاموزد یا درک کند.

• هرگز برای این که کودک غذا بخورد به او رشوه ندهید.
• کودک را از بازی با غذا منصرف کنید.
• اگر کودک عصبانی شد یا سعی کرد از روی صندلی بپرد، به او هشدار دهید. اگر آنها به رفتار خود ادامه دادند، “تایم اوت” بدهید. تایم اوت زمانی است که فرزند شما را از محلی که در آن بد رفتاری رخ داده است، خارج می کنند. فرزند شما از همه چیزهای سرگرم کننده منع می شود و در طول این زمان هیچ توجهی از طرف هیچ کس در خانواده نمی گیرد. تایم اوت برای تغییر رفتار مشکل ساز به خوبی عمل می کند زیرا کودکان معمولاً دوست ندارند در مورد بی توجهی قرارگیرند.

آیا بی اشتهایی می تواند ژنتیکی باشد؟

مطالعات نشان می دهد که بی اشتهایی در خانواده ها به صورت ارثی دیده می شود. محققان همچنین چند ژن را شناسایی کرده اند که ممکن است با بی اشتهایی مرتبط باشند.

مادران مبتلا به بی اشتهایی ممکن است احتمال بیشتری برای داشتن نوزادانی داشته باشند که به بی اشتهایی نوزادی مبتلا شوند. با این حال، لزومی ندارد که هر مادری که بی اشتها است، نوزادی مبتلا به بی اشتهایی نوزادی داشته باشد.

مطالعات مختلف ثابت کرده‌اند که بی‌اشتهایی نوزادی با مسائل رفتاری، روان‌شناختی و اجتماعی مرتبط با تغذیه و تعاملات والدین و کودک مرتبط است.

ارائه مدام غذای مورد علاقه کودک، سرزنش کردن، حواس پرتی، تنبیه و غیره ممکن است برای چند روز موثر باشد، اما راه حل دائمی نیست. به کودک بفهمانیم که غذا خوردن یک روال ضروری است و نه یک اجبار. در مورد کودک صبور باشید و از یک متخصص اطفال کمک بگیرید.

مرکز مراقبتی پرستار آراد  با داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و سال ها تجربه در امر ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل آمادگی دارد با کادری مجرب و متخصص به صورت شبانه روزی در خدمت همشهریان گرامی باشد.

کادر مجرب این مرکز در قالب پرستار سالمند ، پرستار بیمار و پرستار کودک همواره با در نظر گرفتن آخرین استانداردهای خدمات مراقبتی و پرستاری به ارائه خدمت پرداخته و آسایش و امنیت عزیزان شما را اولویت اصلی خویش قرار داده است.

برای دریافت اطلاعات بیشتر تنها کافی است که با کارشناسان این مرکز تماس حاصل نموده و مشاوره رایگان دریافت نمایید.
هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
لطفا به این مقاله امتیار دهید.