اختلال سازگاری Adjustment disorder هنگامی رخ میدهد که فردی در مواجهه با یک رویداد استرس زا مانند تغییر عمده در زندگی، ورشکستگی، طلاق، از دست دادن یکی از نزدیکان یا دوستان و استرس هایی از این قبیل دچار علائمی مانند اضطراب و افسردگی شود.
از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال سازگاری، به علائم افسردگی مانند اشک ریختن، احساس ناامیدی و از دادن علاقه به کار یا فعالیت دچار هستند، به فرد برچسب افسردگی می زنند. با وجود این، برخلاف افسردگی، یک اختلال سازگاری بسیاری از علائم جسمی و عاطفی بالینی را شامل نمی شوند به عنوان مثال تغییر الگوی خواب، تغییر الگوی اشتها، انرژی یا تفکر خودکشی در فرد دیده نمی شود.
نوع استرسی که می تواند باعث ایجاد اختلال سازگاری شود، بسته به شخص و رده سنی متفاوت است، اما شایع ترین استرس های زمینه ساز اختلال سازگاری در نوجوانان، عبارتند از:
- مشکلات تحصیلی
- طرد شدن از طرف والدین
- طلاق والدین
- سومصرف مواد مخدر
شایع ترین استرس های زمینه ساز اختلال سازگاری در بزرگسالان:
- مشکلات زناشویی
- طلاق
- رفتن به محیط جدید
- مشکلات مالی
- تصادف
- قربانی یک جرم
- ایجاد یک تغییر عمده در زندگی مانند ازدواج، بچه دار شدن، بازنشستگی از شغل
- تخریب زندگی در اثر یک فاجعه مانند آتش سوزی، سیل و یا طوفان
شخصی که دارای اختلال سازگاری در پاسخ به یک استرس محیطی است، علائم عاطفی و یا رفتاری را به عنوان واکنشی در یک رویداد استرس زا بروز می دهد. این علائم عموما در طی سه ماه از این رویداد شروع میشود و به ندرت بیش از شش ماه پس از پایان واقعه یا وضعیت ادامه می یابد. در یک اختلال سازگاری ، واکنش نسبت به واقعه استرس زا، بیش از آن است که برای وضعیت معمول یا رویداد معمولی انتظار می رود.
علاوه بر این، علائم ممکن است در توانایی عملکرد فرد مشکل ایجاد کند. به عنوان مثال ممکن است، فرد در خواب، کار یا مطالعه به مشکل برخورد نماید. در صورتی که عامل استرس زا تداوم داشته باشد، ممکن است اختلال مزمن ایجاد گردد. علایم ناشی از اختلال سازگاری شدید تر از میزانی است که از فرد در مواجهه با عامل استرس زا انتظار میرود وممکن است اختلال عملکرد اجتماعی، شغلی یا تحصیلی ایجاد کرده باشد.
این بیماری ممکن است در هر سنی روی دهد وعلایم آن تنوع زیادی دارد. در بزرگسالان، افسردگی، اضطراب یا ترکیبی از افسردگی و اضطراب شایع تر است، در حالی که در کودکان وسالمندان علایم جسمی شیوع بیشتری دارد.
سایر تظاهرات اختلال سازگاری عبارتند از:
- دعوا با دیگران
- رانندگی بی احتیاط
- گوشه گیری
- بی خوابی و مشکلات خواب
- تمایل به خودکشی
- اضطراب و غمگینی
- گریه مکرر
- انزوا از مردم و فعالیت های اجتماعی
- الگوی جدید عدم حضور در محل کار یا مدرسه
- احساس خستگی یا کمبود انرژی
استرس یک جنبه مشترک در همه رده های سنی است، اما در برهه هایی از زندگی مانند بزرگسالی، میانسالی و اواخر دوره زندگی بیشتر رخ می دهد. وقایع استرس زا در زندگی در ابعاد مثبت یا منفی، فرد را مستعد می سازد تا در معرض اختلال سازگاری قرار دهد.
اختلال سازگاری با اختلال استرس بعد از آسیب (PTSD) متفاوت است. اختلال استرس بعد از آسیب، به عنوان واکنشی در برابر یک واقعه تهدید کننده زندگی رخ می دهد که حداقل 1 ماه پس از این رویداد رخ می دهد وعلائم آن، ماندگارتر از اختلال سازگاری است. اختلال سازگاری به ندرت بیش از 6 ماه طول می کشد.
تجربه های زندگی شما می تواند بر نحوه مقابله شما با استرس تاثیر بگذارد، به عنوان مثال اگر شما، استرس قابل توجهی در دوران کودکی تجربه کرده باشید، مقابله با مشکلات و عوامل استرس زا برای شما دشوار خواهد بود.
اختلال سازگاری نوعی واکنش افراد در رویارویی با حوادث استرس زای زندگی است. همه افراد با استرس مواجهه می شوند اما برخی در تعامل با عوامل استرس زا دچار مشکل می شوند. عدم توانایی در سازگاری با حوادث استرس زا می تواند به صورت یک یا چند علامت حاد وناگهانی و حتی علائم جسمی بروز پیدا می کند.
اختلال سازگاری در کودکان و بزرگسالان ممکن است، رخ دهد. نکته حائز اهمیت در روند درمان اختلال سازگاری این است که با کمک مراقبت های ویژه پرستاری و روان درمان دلسوز وآگاه، این اختلال را به کلی برطرف کرد. اختلال سازگاری حداکثر تا شش ماه طول می کشد مگر اینکه عامل استرس زا باقی بماند.
اختلال سازگاری انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
به دلیل افسردگی:
افراد مبتلا به چنین اختلالی، احساس غم و امید را تجربه می کنند و نشانه دقیق آن این است که فرد از فعالیت هایی که قبلا لذت م
به دلیل اضطراب:
علائم این گروه از اختلالات شامل آشفتگی، اضطراب و نگرانی است ک حتی ممکن است در حفظ تمرکز و حافظه مشکل داشته باشد.
افراد در معرض خطر ابتلا به اختلال سازگاری:
همه افراد ممکن است به اختلال سازگاری مبتلا شود. هیچ راهی برای تشخیص اختلال سازگاری وجود ندارد، مگر با کمک خود افراد تا با شناخت عوامل استرس زا در صدد تشخیص مشکل برآییم.
مهارت ها و راهبردهای مورد استقاده در مواجهه با عوامل استرس زا در ابتلا یا عدم ابتلا به اختلال سازگاری تاثیر شگرفی دارند.
تشخیص اختلال سازگاری:
فردی که این بیماری در او تشخیص داده می شود، باید معیارهای زیر را دارا باشد:
- تجربه علائمی که بالاتر اشاره شد را در طول سه ماه بعد از وقوع یک عامل استرس زای قابل شناسایی را داشته باشد.
- متحمل شدن میزان زیادی استرس که با عامل استرس زا تناسب داشته باشد مانند استرس در روابط مدرسه یا محل کار
- بهبود علائم در طول شش ماه پس از برطرف شدن عامل یا عوامل استرس زا
- تجربه یکسری از علائمی که تشخیص اختلال روانشناختی دیگری را نمی گیرد ولی در فرد ایجاد رنج و از کارافتادگی خواهد کرد.
پیشگیری از بروز اختلال سازگاری:
هیچ راه تضمین شده ای برای جلوگیری از بروز اختلال وجود ندارد، اما یادگیری چگونگی مواجهه با استرس و گسترش مهارت تاب آوری، می تواند به شما در تعامل با عوامل استرس زا کمک کند. تاب آوری بدین معناست که از عهده عوامل استرس زا برآیید. شما میتوانید تاب آوری خود را با استفاده از روش های زیر افزایش دهید:
- ایجاد یک شبکه اجتماعی از افرادی که حامی و حمایت گر هستند
- داشتن رویکرد مثبت به مسائل و شوخ طبعی در موقعیت های سخت و دشوار چالش های مختلف زندگی
- داشتن سبک زندگی سالم
- ایجاد عزت نفس بالا
- تقویت اعتماد به نفس با بهره مندی از شیوه های مخصوص این حیطه
به این بیماری که گاهی به آن افسردگی موقعیتی نیز گفته می شود، یک واکنش غیرطبیعی و بیش از حد به یک واکنش استرس زا در زندگی است که قابل تشخیص است.
این واکنش شدیدتر از آنچه انتظار می رود، بروز می یابد و چشم اندازها در مورد درمان این بیماری معمولا روشن است، به شرطی که درمان آن سریعا و به درستی انجام شود وعلائم به سرعت بهبود می یابد.
تیم پرستاری شرکت مراقبتی مهر پرستار آراد کادری متشکل از پرستاران مجرب و متخصصان دلسوز با درنظر گرفتن شرایط خاص بیمار درگیر با اختلال سازگاری آمادگی دارد که خدمات لازم را در این جهت را ارئه نموده وهمانطور که در مقاله اشاره شد، اختلال سازگاری قابل درمان است و می توان با مراقبت های پرستاری در کنار روان درمانی به فرد کمک نمود تا به زندگی عادی برگردد و فعالیت های روزمره خود را از سرگیرد.