عدم درست نوشتن (دیسگرافی) با خودکار نشانه چیست ؟

اگر پدر و مادر ، پرستار کودکی هستید که با خودکار و مداد به صورت ناخوانا و بی نظم می نویسد، شاید آن را به بد خطی او ربط دهید ، یا اینکه نگران شوید. باید بدانید این عدم توانایی در نوشتن یک اختلال به نام دیسگرافیا است که در کودکان نشات می گیرد. برای آشنایی شما با این اختلال تیم خدمات پرستاری ما این مقاله را گرد آوری کرده است.

دیسگرافیا چیست ؟

دیسگرافیا یک اختلال عملکردی هماهنگی حرکتی هنگام نوشتن است که بیشتر در کودکان شناسایی می شود که اغلب با دست خط زشت اشتباه گرفته می شود و حتی می تواند به اشتباه به عنوان تنبلی یا نداشتن هوی و هوس فرد مبتلا به این اختلال شناخته شود. شناسایی این مشکل در اسرع وقت بسیار مهم است تا بر عملکرد بیمار در فعالیت های مدرسه، آزمون ها، مسابقات و حتی در محل کار تأثیری نگذارد. پرستار بیمار می تواند در این زمینه کمک شایانی به شما کند.

علائم دیسگرافی

به معنای واقعی کلمه، دیسگرافی به عنوان یک اختلال (دیس) نوشتن (گرافیا) تعریف می شود. به طور کلی، این اختلال مربوط به آسیب های مغزی یا اختلالات عصبی نیست، بلکه مربوط به یک اختلال عملکردی است که بر توانایی نوشتن تأثیر می گذارد و واضح ترین انعکاس در جنبه بصری حروف، اعداد، نمادها و کلمات است که معمولاً ناخوانا هستند.

بارزترین ویژگی دیسگراف ها نوشتنی است که از الگو بسیار متمایز یا غیرقابل کشف است. با این حال، بسیار مهم است که آن را با دشواری طبیعی کودکی که در حال یادگیری نوشتن است اشتباه نگیرید. به این ترتیب وقتی دانش‌آموز تمام دستورالعمل‌های نحوه صحیح نوشتن را دریافت کرده باشد و زمان تمرین قابل توجهی داشته باشد، تشخیص نارسا نگاری آسان‌تر است. اگر نیاز به شناسایی دیسگرافی قبل از سواد باشد، می توان این کار را بر اساس مشاهده هماهنگی حرکتی کودک انجام داد.

یک فرد ناسازگار فقط کسی نیست که دستخط زشتی داشته باشد. لازم است که ویژگی های جدا شده را از مجموعه ای از آنها متمایز کنیم، این همان چیزی است که یک دیسگراف را تعیین می کند:

دست خط ناخوانا یا غیرقابل کشف

بی نظمی در نوشتن

ضربه های نامنظم

خیلی ضعیف یا آنقدر قوی که در کاغذ فرو می روند

ناهماهنگی در فشار مداد یا خودکار روی کاغذ

ورق کثیف بدون مفاهیم فضا از نظر خطوط و حاشیه

اندازه های نامتناسب

حروف خیلی کوچک یا خیلی بزرگ

فاصله نامنظم

اشتباه گرفتن  حروف مشابه مانند ل و ن با هم

خیلی سریع یا خیلی آهسته بنویسید.

حروف اریب

وضعیت نادرست هنگام نوشتن

مشکل در دست گرفتن ابزار نوشتن

خستگی جسمانی پس از نوشتن

علاوه بر فهرست علائم دیسگرافی، اگر پدر و مادر یا پرستار کودک هستید می‌توانید یک آزمایش ساده برای تشخیص دیسگراف انجام دهید : از او بخواهید جملاتی را بدون خط روی یک برگه بنویسد و به سرعت نوشتن، بی‌نظمی حروف و بالا پایین رفتن آن‌ها توجه کنید. اگر اینطور است، کاملاً ممکن است که این فرد ناراضی باشد و تنبل نباشد.

انواع دیسگرافی

کسانی که دیسگرافی هستند مشکل بینایی و حرکتی ندارند، اتفاقی که می افتد این است که سیستم حرکتی از اطلاعات بصری اطاعت نمی کند. این اختلال  معمولاً به دو نوع طبقه بندی می شود:

نارسایی حرکتی

که به آن دیسکالیگرافی نیز می گویند ، به هماهنگی حرکتی ظریف کودک مربوط می شود. او نمی تواند آنچه را که می بیند بازتولید کند. یعنی کودک می تواند خوب بخواند و صحبت کند، اما روی کاغذ نمی تواند خوب بگذرد.

نارسانویسی نارساخوان

این نوع  نارسا نویسی ادراکی نیز شناخته می شود. این نوع دیسگرافی است که در آن فرد نمی تواند سیستم ها و الفبای نمادین را با کلمات، صداها و عبارات مرتبط کند. با این حال، مهم است که آن را با نارساخوانی اشتباه نگیرید ، که بیشتر مربوط به خواندن و توجه به محتوا است.

آیا دیسگرافی قابل درمان است؟

درمان دیسگرافی نسبی است، به ندرت یک فرد تا بزرگسالی به طور طبیعی بر آن غلبه می کند. بهتر است بگوییم که این اختلال قابل درمان است و هدف اصلی دستیابی به دست خطی خوانا است که فرد را در فعالیت های روزانه اش دچار مشکل نکند. در این مورد، بسیار مهم است که به این نکته اشاره کنیم که یک دست خط خواندنی چیزی متفاوت از یک دست خط زیبا است. یک فرد نادرست به سختی دستخط زیبا و گردی خواهد داشت، اما بله، می تواند نامه ای دریافت کند که برای سایر خوانندگان قابل درک باشد.

درمان می تواند توسط یک مربی به عنوان یک فعالیت فردی به مدرسه انجام شود. با این حال، بسیار مهم است که مربیان از این نوع مشکلات آگاه باشند تا کودک را در مورد آن سرزنش نکنند و حتی بیان شفاهی در ارزیابی های مدرسه را به عنوان روشی برای ارزش گذاری در کودک در نظر بگیرند.

علاوه بر نظارت آموزشی، رفتارها و محرک هایی مانند عدم سرزنش کودک ،محرک های مثبت ، تشویق به نوشتن و … وجود دارد که به درمان دیسگرافی کمک می کند.