بیمار فلج مغزی اغلب دچار محدودیت های حرکتی و سایر محدودیت های گفتاری و … هستند به همین برای مراقبت از این بیماران مهم است که در مورد مسائل مربوط به تحرک و اینکه چگونه به بیمار فلج مغزی خود کمک کنید تا به راحتی و آزادانه حرکت کنند باید اگاهی کافی داشته باشید.
در بیمار مبتلا به فلج مغزی، میزان محدودیت حرکتی توسط پزشکان ارزیابی می شود. ارزیابی و مداخله زودرس می تواند به کمک کند تا تحرک بهتری داشته باشد. بیمار باید یک ارائه دهنده خدمات ارتوپدی و ارزیابی فیزیوتراپی برای بهبودی سریعتر داشته باشد. همچنین ممکن است بیمار برای بهبودی، تحت درمان دارویی قرار بگیرد و یا جراحی کند.
با بالا رفتن سن بیمار، مشکلات تحرک آشکارتر می شود. این به شما و تیم مراقبتی اجازه می دهد تا استراتژی هایی را برای به حداقل رساندن محدودیت های تحرک بیمار برنامه ریزی کنید. تهیه صندلی چرخدار یا سایر تجهیزات کمکی مانند واکرها، عصا و … برای کمک به حمل و نقل و جابجایی و یاتجهیزات کمکی در زمینه بهداشت فردی و تغذیه از جمله مواردی است که باید در برنامه ریزی لحاظ شود.
مشکل برقراری ارتباط در بیمار فلج مغزی
بیمار فلج مغزی ممکن است در برقراری ارتباط دچار مشکل شود.
مشکلات ارتباطی از مهمترین موضوعاتی است که خانواده بیمار مبتلا به فلج مغزی دارند. با این وجود، می توانید با صبر، همراه با برنامه درمانی مناسب، مشکلات ناشی از اختلال در برقراری ارتباط را بسیار کمتر کنید.
به خاطر داشته باشید که همه بیماران مبتلا به فلج مغزی مشکلی در ارتباط ندارند. با این حال گفتاردرمانی، که توسط یک آسیب شناس گفتار انجام می شود، برای مبتلایان به فلج مغزی توصیه می شود. برخی از بیماران مبتلا به فلج مغزی به هیچ وجه قادر به صحبت نیستند. در این موارد، استفاده از تجهیزات کمکی مانند تابلوهای ارتباطی با تصاویر، نامه ها و کلمات و تجهیزات دیجیتالی می تواند به سهولت در برقراری ارتباط کمک کند.
اختلال در صرف وعده های غذایی و میان وعده ها
برخی از بیماران مبتلا به فلج مغزی، به ویژه کسانی که محدودیت حرکتی قابل توجهی دارند،برای تهیه و خوردن غذا و میان وعده به کمک نیاز دارند.
یک گفتاردرمانگر می تواند بهترین تکنیک های کمک به بیمار را در هنگام خوردن غذا به شما یاد دهد. بعلاوه بیمار فلج مغزی ممكن است برای تأمین نیازهای غذایی خود، به بافت غذایی ویژه ای نیاز داشته باشد. تهیه وعده های غذایی جداگانه برای بیمار شما می تواند یک چالش باشد. از آنجا که بیماران مبتلا به فلج مغزی به بسیاری از میوه ها، سبزیجات و سایر غذاهای سالم و به یک رژیم غذایی با کیفیت نیاز دارند، این می تواند یک روش ایده آل برای ایجاد یک رژیم غذایی سالم برای کل خانواده باشد.
اختلال خواب
برای اکثر بیماران فلج مغزی که دچار درد و مشکلات حرکتی هستند، خوابیدن می تواند یک چالش بزرگ باشد. خواب برای هر بیمار فلج مغزی مهم است. برخی از موارد مهم برای کمک به بیمار فلج مغزی برای داشتن خواب با کیفیت عبارتند از:
- اطمینان از اینکه بیمار شما در طول روز ورزش می کند
- اطمینان از رژیم غذایی سالم
- ایجاد برنامه خواب منظم در فضای ارام
- اطمینان از راحتی بیمار در رختخواب:این مسئله برای بسیاری از بیماران مبتلا به فلج مغزی یک مشکل اساسی است زیرا به دلیل کاهش تحرک، آنها درد را در هنگام خواب تجربه می کنند. استفاده از خدمات مشاوره فیزیوتراپی کمک می کند تا وضعیت خواب مناسب برای بیمار مشخص شود.
اختلال در انجام فعالیت های روزانه مراقبت فردی
فعالیت های روزمره زندگی شامل استفاده از دستشویی، حمام کردن، لباس پوشیدن، مسواک زدن دندانها، شستن دستها و سایر موارد بهداشتی است که به صورت روزانه انجام می شود. بیمار فلج مغزی در تمام این فعالیت ها به کمک نیاز دارد. بیمار را تشویق کنید که به تنهایی لباس بپوشد به این شکل که دراز بکشد، کنار دیوار بنشیند یا در هنگام پوشیدن لباس محکم به چیزی تکیه کند. این موضوع در مورد استحمام نیز صدق می کند. هنگامی که بیمار شما می تواند به تنهایی بنشیند، اطمینان حاصل کنید که همیشه به صندلی و یا تکیه گاه محکم در هنگام استحمام و استفاده از توالت تکیه دارد. اگر بیمار شما از نظر جسمی قادر به انجام این کارها نیست، باید به عنوان پرستار بیمار روزانه به آنها کمک کنید.
مناسب سازی منزل برای نگهداری از بیمار فلج مغزی
کودکان و بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی در کل زندگی خود با معلولیت زندگی می کنند، اما اینها نباید باعث محدودیت آنها شود. برای دستیابی به این هدف باید از خانه شروع کرد، جایی که خانواده ها می توانند اصلاحاتی را انجام دهند تا بیمار فلج مغزی بتواند فعالیت های روزانه خود را مانند سایرین انجام دهد.
فراهم کردن محیطی بدون مانع در اطراف بیمار و با استفاده از تجهیزات کمک حرکتی می توانند بیمار را به فردی مستقل و با انگیزه تبدیل کند.
مناسب سازی خانه شامل چه مواردی است؟
مناسب سازی شامل خانه هرگونه تغییر در خانه است که برای رفع موانع محیطی جهت رفع محدودیت های بیمار دارای معلولیت انجام می شود. هنگامی که موانعی در خانه وجود دارد، بیمار فلج مغزی را از استقلال باز می دارد و باعث انزوا و گوشه گیری و پرخاشگری بیمار می شود.
نمونه هایی از این تغییرات که می تواند به بیمار کمک کند عبارتند از:
- اضافه کردن یک سطح شیب دار یا رمپ به قسمت جلوی منزل برای سهولت در جابجایی با ویلچر یا واکر
- استفاده از آسانسور و بالابر در منزل
- نصب یک سینک دستشویی با ارتفاع کم برای بیمارانی که روی ویلچر هستند
- فاصله دادن بین مبلمان به گونه ای که بیمار بتواند با ویلچر از بین آن عبور کند و به راحتی به اطراف دسترسی داشته باشد.
- استفاده از فرش هایی که به زمین چسبیده شده اند تا از لغزش و سرخوردن آنها جلوگیری کنند.
- نصب یک سیستم هشدار روشنایی برای بیمارانی که دارای اختلالات شنوایی هستند (برای اگاهی از زنگ خوردن تلفن و یا درب منزل)
- دسترسی آسان به پریزها و کلید های برق
- امکان باز و بسته کردن درها و پنجره ها به راحتی با دستگیره در دسترس
- نصب دستگیره اهرمی روی درها یا استفاده از درب اتوماتیک
- ارتفاع مناسب در حمام و آشپزخانه برای دسترسی به وسایل